Veronika

Kadın;

Ayrılıkları tenine kazıyıp siyahla örten rahibe gibi
Tapınakta taşlaşan göğsüme dayanmış günahları emziriyorum
Saçlarımda kış mevsimi dolanırken
Kirpiklerim sızılarımı süpürüyor içime
Hangi güle dokunsa gözyaşlarım dalında solup
Elimde kurutuyor
Ey adam kadınlığımı attım yalnızlığın dikenli kollarına


?Zemzemle yıkanmış gövdene umut ekme -

Bırak?
Büyüyen acılarımla ibadet edeyim karanlığa
Görmüyor musun? İblisler bile yılan
Dillerindeki ateşi sokuyorlar damarlarıma









Adam;


Cennetten kovulan kıyamet yüzlü çocuklar
Göz yuvalarımda saklambaç oynarken
Dizlerime umudu doladım


-Y a l v a r ı r ı m k ı r m a-


Cılız ayaklarım kum tanelerinin çelmesine yenik düşse de
-Hayalini yolla kadınım-
İki yakamdan tutup silkelesin beni
Öpsün? Ağrıyan gri nefesimi
Durdursun? Avuçlarımda intihara sürüklenen serçeleri
İliklerime yokluğun tohumlarını düşüyor
Duvarlarımın gücü imdadıma yetmiyor dayanıksızım
-Ulu Tanrı?m ruhum sana zikrederken
Kemiklerim ufalanıyor her geri adımlarında-
Gözlerine bulut kaçmış gece gibiyim -gör-
Yağmur olup damla damla dökülüyorum kurak okyanuslara



Ve?
Sabahın koynunda titreyen çiğ tanelerinin dudaklarında uyanıp
Bir tutamlık canımla
Kızıl saçlarında ışığı solan güneşi omuzlarıma alıp
Seni aradım kayıp kentlerin yataklarında






Kadın;


Başıma kıyamet düştü bir öğlen vakti
-Ölüm çırılçıplak serildi mahşer kokan evime-
Ne oldu anne ?diyemeden-
Babam su oldu aktı yanaklardan
Sakalına sarılmak istedim yakama yapışmış cellât itti
Acizce izledi yüreğim ırmak olup akışını



Ah soylu sevgilim?
Eğme başını gölgenin önüne ?dinle-
Sevginin kapılarını ne zaman çalsa günlerim
Haziranda sokaklarda ezildi
-Korkuyorum-
Dul ananın elinde besleme kalan küçük kız gibi
Küflü tenimde kapanmaz yaralarım var
Uzatma bana sevginin iplerini







Adam;


Suratına biriken cehennemi
Sevişmelerimizden sızan terin içinde boğacağım
-Sus konuşma-
Kalın dudaklarının arasına tutkunun halatlarını atıp
Ağzımla mühür vuracağım
Yeter ki benim ol
Ruhumu tüm dinlerden arındırırken
Tanrı?lara sırt çevirip
Yaralarına yüz sürüp iman edeceğim.




Kadın;

??İnsan sevdiğine yarasını verir mi???




Adam;

Anlamıyorsun!
Kuş açlığıyla geldim huzuruna
Bende doğarken binlerce yara açtım
Annemin rahmindeki dünyaya
Ama yaralar geçiyor inan
İnsan iman ettikten sonra
Şimdi asıl soluğuma öp veronika?.