Veryansın

Bu!
Gamsızlığın ilk raundu
Ne zaman ellerime çökse ağrı
Bu yaşamadıklarımın kertesidir
Hep dindirdiler hırslarımı
Ağzına gem vurulmuş atlar gibi
Yolum uzun saçlarımda kül tozları
Geçmiş bir ağrının dikitlerinde
Umuda yüzdürülen kağıt gemiler
Saçlarına gül bağlanmış turnalar

Hayat;
Geçişlerin yabancı
Salınan ruhumun kibri
Hep yanak büküldü olmuşlarım
Yeteneklerim çitilendi renklilerle
Hiç kar beyaz olmadı dilim
Hislerinize...

Bir ağacın olmamış kurdu
Veryansın etmeyen yönüm
Salıncakta oturur ruhum
Ne masrafsız çocuksun dendi
Dört köşe olmuş filmde
Bakışlarıma...

Şu durak bana ilk çağrı
Şu sokak top çevirdiğim
Şu köşe ilk kız bakışlarım
Anne sen topla misketlerimi
Baba akşam unutma çikolatamı
Kardeş bu kaçıncı aymazlığın
Yeni pabuçlarımı giyerken
Yalanlar...

Son kez biriktirin bana
Veryansın etmeyen yıllarımı

Gün gün kavanoza atacağım
Takvim yapraklarını...

Bıkmadan...