Vicdan Borcu
Neden geldim İstanbul a bilmiyom
Gönül eski günlerini arıyor
Hüzünlüyüm kederliyim gülmüyom
Bu şehir insanı sersemletiyor
Sokaklar çok soğuk hafiften bir kar
Varlıklıya değil yoksula yağar
Gönüller de hala uzakta bahar
Ümitsizlik benliğimi sarıyor
Aslandım, yem oldum çakala kurda
Cebimde kuruş yok kalmışım darda
Özleyenim olsa bari uzakta
Gece yalnızlığı hüzün veriyor
Hüzünlü şarkılar düşmez dilimden
Kader nem var nem yok almış elimden
Dürüstlüğüm insanlığım yüzünden
Benim sevdam öksüz kalmış ağlıyor
Bazı anlar ağlamaklı olurum
Kaderime bin bir lanet okurum
Beynim de bir sızı nasıl dururum
Nefes almam çok anlamsız kalıyor
Dost düşman bilinmez düşmeden dara
Kaybetmişim yenilmişim yıllara
Günahkar olmadan girsem mezara
Kul hakkı ölmeme mani oluyor
TANRI'm nasip etse helallik alsam
Herkesin yüzüne gururla baksam
Ekmeğim olmasa susuz da kalsam
Kişiliğim böyle dilek diliyor
Elbet çıkacağız bir gün huzura
Borçlu bırakmasın TANRI m kullara
Atsınlar isterse ateşe nara
Vicdanım dünyada zaten yanıyor
4 şubat 2008
Bazı anlar ağlamaklı olurum Kaderime bin bir lanet okurum Beynim de bir sızı nasıl dururum Nefes almam çok anlamsız kalıyor
istanbulun sucu onu yaşanmaz hale getirenler değilmidir tebrikler üstadım kaleminiz susmasın
vicdan;tek ayaklı bir sandalyenin üzerinde sırasının gelmesini bekliyor darağacı için....
beşer bu!
herşey insan için!
birkaç göze batan yazım hatası dışında güzeldi..
kutlarım