Vicdansız Seyehat
Ülkemin geleceğinin otogarına
Bilet ayırtmıştım cam kenarında
İnsanlığa borcumu ödeme adına
Umut taşıyabilmek için yarına
Gelişimi anlatabilmek uğruna
Hayatı yaşatabilmek için tadında
Bilet almıştım arka koltuklarda
Saat on sekiz yaşımı vurduğunda
Artık yok sayıp ailemi bıraktım ardımda
Yeniden kucaklamak için umutla
Ülkeme ve aileme çiçek açma adına
Bin bir adaletsizliğe rağmen çıktım yola
Otobüse adım atar atmaz
Haksızlık baş göstermiş
Cam kenarları kapılmış
Hiç kimse kendi koltuğunda değil
Üstelik biletimde başka bir yolcuya da kesilmiş
Yolcu da kaptanın yeğeniymiş
Şimdilik boyun bükmeli
Ya da içten içe küfretmeli
Kötü söz yakışmaz insanlığıma
Sazı ele alana kadar sabretmeli
Sözü kulaklara ulaştırana kadar beklemeli
Direksiyonu ele alana kadar
Türkiye'nin koridorlarında kıçıma tabure mi batmalı?
"Batmamalı..."
Ülkeme bin bir çiçek açan güneş gibi insanlarım
Soldurulmamalı,söndürülmemeli
Bu cümlelerin bende kalan kısmını
Kimbilir kimlere dokundurmalı
Birileri artık vicdanını yoklamalı!
tebrik ettim şairim👍