Vida

gitmiyorum işte, hiç bir yere
kırk kollu,kırk ayaklı,kırk gözlü
bir ejdarhanın konaklattığı evde
yaymışım tenden ve iklimimden oluşan yaygımı
debelenip dururum üstünde...

gitmiyorum işte, hiç bir yere
karıncalar doğurmuşum kırık kanatlı
kırk yamalı giysiler giydirmişim tenlerine
ekmekler, şekerler koymuşum önlerine
tanrıya ulaşmışım onlar verdiklerimi yedikçe...

gitmiyorum işte, hiç bir yere
mektuplar mı gelmiş uzaklardan
aşk mı dizilmiş çizgilerine,bana ne
yeşilini soldurmuş artık ekin tarlam
arkamı dönmüşüm çiçek açma mevsimine...