Virüs Tehdidi

ah bu ölümler

bu salgın

bu kısıtlamalar

bu hastalıklı çürümüş zamanlar

işte benim üzgün sabırsız hallerim

susuyorum

cömert ışığıyla ay umut veriyor

gecenin siyahı kadar mutsuzluk var

hüznünü taşıdığım günleri

yakamozlarla yıkıyorum

denizin kenarındaki taş söylesin

bugünler nasıl da tedirgin

her gün sela veriliyor

ölüm ne zaman gelip bulur

ipek kanatları olmasa mehtabın

avare ruhum tükenirdi

hayatlarımız virüs tehdidinde

yokuşlar çıkıp duruyoruz şehirde

bir ağ gibi

şehrin damarlarında akıyor endişeler

cama vuran yağmura koşuyorum

boynum bükük alnım üşüyor

kendimi demliyorum küllerimde

zihnimi emanet ediyorum aynalara

yaş 65 hedef

virüs gibi görüyor toplum

gülleri çürüten bir kabus sanki

mecnun gezinen bir ruh taşıyorum

itirazlarımı nereye assam

iniltiler geliyor

keşke virüs kadar kırıcı olmasalar

ölecekmişiz gibi bakmasalar

çok zalim oluyor insanlar..

12.03.2021 / Çengelköy