Vur Tabureye Gitsin

Deli deli küpeli dedin,
Aklını peynir ekmekle yedin.
Aşkımı senin gibi deliye azat ettim.
Tut ki,bir kedim bile yok.
Tut ki,ruhum da acıkmadı,
Dünyayı verseler bana umurumda,
değilsin anlasana !...
Suçum seni sevmemek olsun.

Varsın açan güllerim açmaz olsun.
Ve bir gün diyorum bir gün,
Yıktığın dünyamı,yeniden inşa,
edeceğim bir gün !...
Silinmiş her ne varsa,
Duymaz kulağım konuşmaz,
olsun lal dilim.
Her insan gibi yaşamak,
benim de hakkım !...

Kahveler içildi,çaylar demlendi,
hayat denilen umman da.
Kararlar verildi,darağacı kuruldu.
Sorgusuz,sual/siz tabureye bir tekme vuruldu !...
Sürgüne mahkum gönül salıncağı,
Felek tokat atmaya mahkum sanki?
İnsanın hayatında var düşler.
Sur çalar, insanın canı son bulur.
Bağrında yarasıyla,son olur çilesi.
Kara toprak yutar canı candan çıkmadan,
caniçre...

(Balım Sultan)