Vurdum Duymazlığın İçinde

Hayatta bir bağ vardır,

Sevgi örür ilmek ilmek...

Bazı ilmekler çürür sonra yavaş yavaş kopar...

Mümkünatı yoktur ne yapsan, ne etsen

Nasıl çabalasan, tutturamazsın...

Yeniden baştan başlamanda imkansız..

Sonra bulursun kendini 

Bir vurdum duymazlığın içinde...

Kurtaramazsın kendini yalnızlıktan...

Evlatların eşin yanında olsa bile...

Bir hiçmişsin gibi hissedersin...

.

.

Nasıl kırdım  parçaldım, bilinmez,

Bazı duyguları,

Belkide, hani bir söz vardırya,

Baştan beri yapmacıklardı sana karşı 

Sadece röl yapmayı bıraktılar...

Hatırla, hatırlamaya çalış...

Kabul et sevgisiz büyüdün...

Senin göz yaşlarına kıyamayacak,

O zamanlarda da kimsen yoktu...

Acımayı bırak kendine...

Kuvvetli görünüyormuşsun gibi yapma...

Ah ne kadar uyaracaksın kendi kendini...

Kalpte Allah'ın mülküdür,

Üzüntülerle boğmak revamıdır...

.

.

Güzel gülleri, yeşil vadileri düşün...

Dua et anne ve babana, 

Sonra yaşadığın bir acıda 

Beddua, okuma onlara...

Suçlu kaderdir savaşamazsın onunla...

Allah sabreden kullarını sever,

Sevdiği kulları arasındaki tek benzerliğin...

Bu özelliğin sabret elbet dikenli yollar...

Birgün son bulur...

Vurdum duymazlığın içinde...

Hızır gibi yetişir,

Telaşsız, imtihanı hafif günler...

Mutluluk yağar gökyüzünden...

Gözler yaşarır sevinçten...

Unutulur tüm dertler, kederler...

Güleceksin birgün...

Son gülen iyi güler...

Bu vurdum duymazlığın içinde elbet birgün...