Vurdum Kendimi

vurdum kendimi bilmediğim yollara,
ellerim ceplerimde,gözlerimde yaşlar,
yürüyorum hiç durmadan,engel olamıyor kaldırımlar,
nereye gittiğimi,neden gittiğimi bilmeden yürüyorum,
sanki yolun sonunda mutluluk varmış gibi,adımlarımı sıklaştırıyorum,
arkama bile bakmadan yürüdüğüm yollarda,hıçkıra hıçkıra ağlıyorum,
gözyaşlarım süzülürken yanaklarımdan,ben yine o hayallere dalıyorum.....

ömür biter yollar bitmez derlerya,işte öyle bir şey,
ömür başladı bitiyor ama,yürüdüğüm bu yollar bitmiyor,
hangi yana yürüsem,karşıma engeller çıkıyor,
yürümekten vazgeçmeyip,devam ederken yolları aşmaya,
sanki çare olacak sanıyorum,onca çirkeflikten kaçmaya...