Vurgun

Kaçmamız gereken şeyler bizden kaçınca,
Adına kader deniyor.
Yumuluyorum körpecik acılarıma.
Sarhoş olmaya hüküm giymişim.
Biliyor musun sevgilim,
Ben sarhoşken çok tatlı oluyorum.

Kimse sana benzemeyecek, biliyorum.
Ben her zaman, sürekli ,mutemadiyen, neyse artık,
Herkesin kimsesizliğine tanık olacağım.
Her sesin yankısı
Gittiğin geceye sürükleyecek beni.
Yine de
Kabusların tılsımlı ahengini bırakmayacağım!
Bir gün
Orhan Gencebay da bırakacak bizi!
Ama
Kimse bir daha ağlatamayacak beni!
Kazara kaçırdım gözyaşlarımı...

Ruhuma yapışmış sivrisinekleri
Sigara dumanıyla kaçırma çaresizliğini,
İsminin baş harfindeki gizemi
Çözemiyorum..
Yine olsa yine küfrederim
Televizyondaki spor muhabirine!
Yine olsa yine en sert biradan alırım!
Yine olmayacak...
Kazara dayadım silahı şakağıma.

Yumurta kırığı gibi dağılacak yaralarım.
Kusmak; hak edilmemiş bir ödül olacak
Öfke nöbetlerinden sıyrılma seanslarında.
Sorgu denen illet yakamı bırakmıyor.
Kafamı duvarlara vurmak istiyorum;
Duvarların mahzunluğu zoruma gidiyor.
Yumruk atar mısın hüzünlerime?
Kazara üzdüm seni...

Uçmak istediğim halde,
Öpme beni bir daha!
Klozetin köşesine sıkışmış böceğin çaresizliğiyse
Mağlubiyet,
Ben yokum!
Zorlama gülüşlere karnımız tok.
Zahmet etmesin kaldırım taşlarındaki târumâr..
Zahmet
Fakirliğimize göre değil!
Kazara omuzladım bu lüks acıyı.

Tapmamacasına seviyorum hayalini.
Çetrefil, zihnimde tutunamıyor.
Yer edinemiyor dünyam yörüngende,
Ayazda kalıyor arabesk hüzünlerim.
Yer edinemiyorum...
Güzel atlara binmiş güzel insanlar!
Siktirin gidin!
Kendi kanımda boğulma özgürlüğümü verin bana!
Kazara dikiyorum gözlerimi tavana...

Monoton olmasın günahlarım
Ki haram olsun bana geceler.
En azından bir kişi eksik ağlayacak arkamdan.
Varsın çöpe atılsın terlememiş dizelerim.
Kudurmuş yakarışlar, suskun manevralar...
Bu dalga ilelebet sürmez elbette.
Mumla arıyorum şahdamarımdaki sızıyı.
Kazara söndü ışıklar...

Altıncı biranın asidi kaçınca
Adına kader deniyor.
Sevgilim biliyor musun,
Ben, sen yokken çok tatlı oluyorum.