Vurgun Yedi Bahtsız Gönül!

Bilmeden daldım,
Sevdanın derinliklerine,
Vurgun yedi yaralandı içerden,
Sızlıyor bahtsız gönül,
Nefes alabilmek ne mümkün,
Vefasızlık galebe çalıyor,
Halin nicedir diye sormadı.
Uğruna vurgun yediğim,
Yosun gözlü duygusuz.
Acısı yüreğime kök saldı, vefasızlığın,
Unuttum artık o vefasızı desem de,
Kocaman yalandır,kendimin de inanmadığı,
Sevmek acılara gark olmaksa,sevmek ızdırapsa,
Sevmek cennet umup, cehennemi yaşamaksa,
Bile, bile vurgun yemenin,sebebi nedir serseri gönlüm.
Vazgeç bir yudum sevda uğruna, nara yanmaktan,
Cümle alemin diline düşüp, mecnun diye anılmaktan.
Vazgeç gönül bahçende, ölen hayallerine mezar kazmaktan.
Vazgeç umut edip, umutsuzluk deryasında boğulmaktan.
Vazgeç be gönül sevdanın elinde oyuncak olmaktan!
Vazgeç sevilmeden sevmekten,vazgeç sevilmeyi umut etmekten.