Vuruyorken Pencereme Yağmur Çisentisi

Ağırdan bir gece sessizliği sarıyor beni

Nereden geldiği belirsiz reyhan kokusu...

Ve bulutlar bir o kadar güzel...

Bazen en başından aşık olunur mu diyorsun

Bir güz yağmurunun altında...

Belki de lapa lapa yağan kar taneleri arasında

Bilemiyorsun ama düşünüyorsun...

Düşündükçe dalıyor... Daldıkça yalnızlaşıyorsun

Sonra günlüğünün bir sayfası geliyor aklına

Ya da bir cümlesi...

Hafiften bir gamze beliriyor yanaklarında

Meğerse iki üç kelimeye neler sığıyormuş...

Ve daha kaldırımlar bile uykudayken

Buğulanmış pencereye mutlu bir yüz çiziyorsun...

Tekrar tekrar mırıldanıyorsun şarkıları

Mutlusun... Ya da öyle hissediyorsun

Ne fark eder ?

Biliyorsun içini kemiren bir şeyler var

Dışavurmadan yaşıyorsun heyecanı en dorukta

Sonra duraklıyorsun...

Yapraklar sarı mı kızıl mı diye...

Kol saatini kaplamış tüm korkuların...

Def etmeden önce bekliyorsun kabusları

Karşılıklısız seviyordun...

En başından beri buydu tüm mesele

Oysa farkında olmamıştın

Sadece sevmiştin öyle derinden derinden

Bir çocuk gibi saf...

Bir kış güneşi gibi sıcak...

Yutkunuyorsun... Sonra kelimeler çıkmıyor ağzından

Meğerse çaresizlik varmış işin sonunda

Avucunda bir kelebek varmış gibi

Dalıp gidiyorsun kenetlenmiş ellerine

Ve bir damla ıslatırken yanakları

O soğukluğu yaşıyorsun...

Gülmeye çalışırken bir kez daha yutkunuyorsun

Oysa geceleri hep yıldızlardan dinlerdin sevmeyi

Karşılıksız olup olmadığı umrunda bile değildi...

Şimdi yine yalnızım Konyaaltı akşamında

Aklımda cevabı meçhul sorular

Bekliyorum... Kollarım üşüyorken bile

Sadece bekliyorum...

Oysa kaldırımlar uyanıkken böyle değildim

Mutluydum... Ve üşümüyordum...

Ağırdan bir gece sessizliği sarıyor beni

Nereden geldiği belirsiz yağmur kokusu ...

Ve yıldızlar bir o kadar güzel...