Vuslat

Şanlı umut , bu destansı tasa
Süzülür savaşçıların kirpiklerinden
Bir aşığın kalbine düşünce
Boşanır atlılar bölüklerinden

Kuşlar bu sevda ile uçar
Fısıldar rüzgar geçtiği her yere
Gece sarhoştur ya sızar
Yığılır gün her sineye

Karanlığın matemiyle bu ,belki
Bahçedeki hatmiler aydınlanır
Ufkun kızılına gidişle bu
Elbet vuslatla sonlanır