Vuslat Bir Gün Benimde Kapımı Çalacak

Simsiyahtı bu gece gökyüzü,
Mehtap bile gizlenmişti bulutların ardına.
Ama ben yine seni yazmak istedim satırlara.
Belki de çok sıkkındı canım,
Karşılıksız yaşadığım bu aşka.
Bir türlü kurulamıyordu,
Gözlerini anlatmak için çırpındığım,
Harfler satırlar da,
Giremiyordu sıraya,
Dudaklarının güzelliğini,
Anlatan kelimeler mısralar da.
Dönemiyordu heceler bir türlü senle ve
Benle biten anlamlara,
Sıraya koyamadığım cümlelerin kıyameti
kopuyordu dudaklarım da.
Kelimelerin doğumu başlayınca,
Başladım yine bende ki seni anlatmaya,
Yalnızlığım, hayalin ve kalemimle baş başa....

Tenha sokakların ardında,
Yaşanmamış bir aşkın heyecanıyla,
Dolardı tüm duygularım sana...

El ayak çekilince,
Tünerdim her akşam pencerenin,
Karşısındaki bahçe duvarına gizlice.
Kısacıkta olsa belirecek gölgene,
Dalardım saatlerce..
Bazen tül arasından bakardın sessizce,
Sokaktaki benli kimsesizliğe,
Biran gözlerin değerdi gözlerime,
İşte o zaman erirdim ben volkan misali ateşler de.

Nedense duygularım hep sırlıydı sen de.
Çekinirdim sevgimi söylemelere,
Bazen dolardım sevginle,
Taşma noktasına gelirdim tüm hücrelerimle,
Seni seviyorum diye,
İçimden haykırmak gelirdi yüzüne.
Korkardım sevgimi görmezden gelir,
Ve çek git buradan deyip sen dolu
Umutlarımı da bitirirsin diye.
Hayallerim de yerle bir olurdu sözlerinle.
Tek başıma yaşadığım sevgimi de,
Kaybederdim birdenbire.
İşte o zaman daha zor olurdu,
Seni görmek ve
Gözlerine dokunmak
Sensizliğe mahkum edilmiş geceler de....

Kara sevdamsın benim sen içten içe,
Bir bakışın uğruna atarım kendimi ölüme bile,
Senin bir tebessümün ile meydan okurum,
Sensizliğe içten içe,
Seni sevmek içimdeki ateşi her an körükleyip,
kendime zulüm etmekti belki de.
Kıyametim de olsan bende seni sevmek bu işte...
Kokunu hissetmek istiyorum her gece iliklerim de...
Vuslat bir gün benimde kapımı çalacak elbette...