Vuslat Kapısı

Ben duygularına oyuncak olan biriyim
Düşmüşüm bu yalancı hayatın sahnesine.
Ben ki kara gözlü bir ceylanın esiriyim
Yalandan gül dererim kokmayan bahçesine.


Kazıttı yüreğime kimsesiz bir mezarı
Her vuslat kapısında onu ay'a benzettim.
Puslu mevsimler de tüketirken son hazanı...
Yıllar ne çabuk geçmiş,bense çok geç farkettim.


Avare, virane gönül; yine çok aldandın
Seviyordun bak! şimdi bir hayaldir, sır oldu.
Acıya katlanmak bu kadar kolay mı sandın?
Derdine yan geçti de seneler asır oldu.


Sevdadan bir hatıra düşte sinene yanma!
Bir ateşti kalbine düşen; öpüşlerinde.
Avuçlarına değmeden gül, benimdir sanma
Kaç mevsim geldi geçti onmayan düşlerinde.


Böyle kalmaz gönlüm,sende birgün güleceksin
Unut gitsin, sevdan kırık kalpler de anılsın.
Vurgun yemiş hatıralarla büyüyeceksin
Adın: "bir bahtı kara kader" diye yazılsın.


Sana unutmak düşer, o seçmişken yolunu
Ne sürme gözleri unuttun, çıkar aklından.
Dalmadan bir rüya'ya, bitir sahte oyunu.
Kamer de parlayan yakamoz değildir insan!


Kururda dudaklar, çeker gözlerinin feri
İlk değil bu senin, bir vefasıza vurgunluğun.
Bir kara sevdanın, hep böyledir hikayesi.
Dinsin gözlerinde yaş, kalbinde yorgunluğun.


Dert etme,düşünme "doldurmaz kimse yerini"
İnsandır bu: her şehir de yaşar; şeşer beşer.
Sen zannet ki hiç gülmedin, sevmedin birini
Terk edilmek dünya'nın sonu değilmiş meğer.


Bilet kesildi: hesap Leyla'dan soruldu
Aydınlık aranmaz o karanlığın içinde.
Mecnun'un bu feryadı,senden önce duyuldu
Şarkıların söylensin, her okşanan o tende.


Bekle baharı, ağaçlar meyveyi verecek
Arılar batırıp iğneyi ballar derecek
Her kalpler de sevdalar yeniden yeşerecek
Gayesi bil ki gülmektir, her seven sevdanın.

..............