Vuslata Uzak

Kızıla boyanmış,akar durur çehremin pınarı,
Kurşuniye sevdalanmış gözlerimin karası.
Maviyi,yeşili,sarıyı unuttu gülüşlerim,
Kahkahalar haram bana,kilitledim dudaklarımı.

Şimdi solumda kırık bir kalbin hamalıyım,
Kalleşçe vuruldum can evimden yaralıyım,
Gök gürültüsü gibi feryatlar barındırırken,
Kara toprak attım haykırışlarıma,sustum,lalım.

Sanki yüksek bir uçurumdan aşağı düşüyorum,
Ne dibe çakılabiliyorum,ne de düze çıkabiliyorum.
Mutluluğun filimlerini izlerken gözlerim,
Ben hayallerimin yıkıntıları altında eziliyorum...