Vuslatın Sırtında /Kadın/

Vuslatın sırtında taşı hasretlerimi.
Dur öylece karşımda,
biraz daha izleyeyim seni.
Gidişler çocuklar gibidir
derdini anlarsın hemen
Hem de kolaydır üzerinden yürümesi.
Bu sefer kal demeyi dilerdim.
Diyemem, bir sen bile yokken.

Ah be yüreğim
hâlâ vurur musun sol yanımda?
Hâlâ sızlar mısın?
Bak, ben eridim.
Kendi yağmurumda öldüm de dirildim.

Aşkın tamburası önünde öyle bir kapıldım ki semaya
yere kapaklandığımda Tanrı'yı inkâr ettim.
İç kanamadan gem vuram ömrümü
şiirlerle lekeledim.
Fermanımı ölüme ellerimle teslim ettim.

Sarıların raks ettiği kırlarda
yek kalmış bir gelinciğe
üfledim nezaketini hüsranın
Avucuna aldığında ufacık görünen aşk
yüreğindeyken ne de büyükmüş!

Sevdamın aksak notaları
yaşamın akısında basit birer yosundu
hakikatte karmaşası gebe bırakan şafağı.
Yoksa yaratılmamış mıydı yaşam?
Büyümüş müydü salkım salkım kederle?

/Bir kadın heykeli dikiliyor şehrin göbeğine
sevinçleri hadım edilmiş.
Bilmez kimse gözlerindeki kanlı buhranı

Bir kadın dikiliyor şehrin göbeğinde
ayakkabıları mahsur kalmış sevgilisinde
oysa topuklarına yüreğini saklamış.

Bir kadın çiziliyor kaldırım köşesinde.
Çizdikçe onu anonim bir kalem
can buluyor sarılırken saplayan hançeri sırtına
ve öperken koparıp atan dudaklarını
cengâver görünümlü bir sünepe.

Bir kadın çiziyor, dayanmış penceresine
Kalemi parmaklarını tüketiyor
Sevdasına göz yaşı katıyor
Her çizgiye sarılıyor, tenine özlem ile işlediği griye
sitemle.../

Gözyaşı topluyorum kapı kapı
Yetiremedim ne özlemimi ne de sevdamı
Bir yıldızın sırtında uykuya dalmak kadar yalnız
iç çekişlerimi o yıldıza asmak kadar yalın
ve çığlıklarımı susturmak kadar düşmandı bana
Bedenimi kocakarı soğuğuna tutan adın.

Hasretlerimin sırtına sapla vuslatını
Biraz daha dur!
İzleyeyim seni
Kalışlar büyümek gibidir
anlamazsın derdini
ve sancılı bir doğumun pes perdesindesindir
Bu sefer gitmeyi dilerdim zaruri özleminden
Ama dileyemem bir ben bile yokken.
Bendeki yürek büyümüş de küçülmüşken.

/Bir kadın susuyor
cinayet ecelli bir doğum esnasında
Hüznü evladına değil
evladının kirletilmeye mahkum saflığına
Nur topu gibi bir musalla taşı kucağında
haykırıyor bir kadın
kayboluşunun anısına./

Hasretimin koynunda sakla vuslatı
Biraz daha kal lütfen...
İzleyeyim seni.
Yalvarışlar ölümler gibidir
bile bile gidenin dönmeyeceğini
inandıramazsın kendini kara tülün gerisine
Bu sefer kal demeyi dilerdim
Diyemem, bir sen bile yokken.
Ağzıma değen yağmur damlaları
düşük yaptığım kadınlığımı paklarken.


/Bir kadın konuşuyor
sırtına sardığı yalnızlığına
Kimse bilmez eteğine diktiği elemini
ve kimse kaldırmaz
gözyaşlarıyla mühürlenmiş
yüreğini sakladığı sandığın kilidini./

Vuslatın bağrına sapla hasretimi
Bu sefer git lütfen...
Git demek yalan söylemektir çoğu zaman
Gözlerinden akan yaşlar
Sırtını dönenin yüzünü görebilmek ister.
Bu sefer git demeyi dilerdim
Diyemem, bir biz bile yokken.
Yıldız tozuna bulanmış ahlarım
göğün sırtında uykuya dalmışken.