Ya Gökyüzü Üşürse
dağları sis kapladığında hep sorarım;
bulutların üşümesinden midir yağmurların dökülmesi?
toprağın kayması, kaçması gibi kendinden,
bir ağaç!
kımıldar yaprakları bir şimşeğin çakması ile.
ya gökyüzü üşürse?
dereler taştığında hep sorarım;
üşümesinden midir toprağın yarılması?
bırakıp da ağaçlarını kendinden öte.
üşümesi midir çiçeklerin, konamaması gibi arıları.
ya nehirleri üşürse?
martıların sesi vurduğunda hep sorarım;
dalgaların üşümesinden midir lacivert rengin dökülmesi?
üşümesi kendinden öte balıkların,
düşünürüm, kaçamaması gibi kendinden.
denizler! nesiniz siz,
ya okyanuslar üşürse?
üzerime dökülen bütün üşümeleri saklıyorum
karanlığın içine kimler hangi sessizliğini bırakır?
belki gök, belki dünya.. belki de insanlar!
Bursa 19 Mayıs 2017
Ben de çok sorardım küçükken. Büyükler bunalınca sorularımdan kendime sormaya başladım. O küçük aklımla yanıtlar ürettim sayısız.
Sonra gördüm ki üşüyen gökyüzü, nehirler, okyanuslar değil... insanlar, hayvanlar üşüyor. Soğuktan da değil.Sevgisizlikten, yalandan, dolandan, bu kokuşmuş ve şirazesi kaymış düzenden...
Kutlarım Refik bey, değerli şair. Okunası, okundukça üzerinde düşünülesi bir şiirdi...Nicelerine. Esenlikle...
Çok güzel
Biçim iyi
Kutlarım 👍