Ya ışığa Ya Geceye

Soluksuz yorgunluğu adımlarken
Gömüp omuzlarına hayatı
Çekip gitmek var
İlahi bir ezgiye
Işığı yutarken

Zor tufanlara sokulup
Savrulmak belki de
Ölü midye tanesi kadar derin
Delibozuk dalgalarda
Kırık mavilere çakılmak

Yazılırken
Siyah defterin tam ortasına
Şarkı misali


Eylemler inmemişken avucumuza
Parmaklarımızda duvar yazıları


Ve çok gençken hala umut
Sinmemişken fahişenin ilk kokusu tenlerimize
Sırtımızdan inmemişken gök renkli çul

Asılıp gitmeden çiroz gibi
Ağustos akşamlarına

Ufkumuza inmeden son perde
Ve o son yıldız kaymadan denize


Yutkunup
Öylece

Ya ışığa
Ya geceye

Alıştırıp
Göz kapaklarını
Bir mevsimlik ömür misali...