Ya Râb
Parmaklarım kınalı ellerim nasır benim
Özümde köy sevdası zannetme kusur benim
Saraylarda gözüm yok bir kuru hasır benim
Habibullah yolundan ayırma bizi Ya Râb
Secdeye eyilince yürek kanat takıyor
Bu nasıl bir sevdadır can özümden yakıyor
Durur mu göz yaşlarım Allah diye akıyor
Habibullah yolundan ayırma bizi Ya Râb
Arş u aleme adı sevda ile yazılmış
Hicretin yollarına nice hendek kazılmış
Korkum ki şu nefsimi görürisem bozulmuş
Habibullah yolundan ayırma beni Ya Râb
Yüzde garip tebessüm yürek sanki yanar dağ
Dünya tuzakla dolu attığımız adım ağ
Ruhum teslimiyette görenler zanneder sağ
Habibullah yolundan ayırma bizi Ya Râb
Din ,bunalan insanların sarıldığı bir umut ağacıdır.Doğuştan bu olgu Hak tarafından beynimize nakşedilmiştir.Hiç bir kuvvet bu eklentiyi silip de atamaz,Bir an atsa bile dönüşü gecikmez.Çünkü insan yaşamı türlü aşamalardan geçer her aşamada da, büyük görüş ve düşünce farkları vardır.Seçme mantığına,ancak son kertelerde ulaşır,ama o zamanda iş işten geçmiş olur. ve palavracıların eline o vakit düşer ve kullanılır hale gelir.Yüce varlığın tek verisine hayranım.Akıl,Bilgi,Mantıklı inanış.Becerebiliyorsa samimi sevgi.İşte inanlığın gönül bağı!... Derin sevgilerimle,Çiçek...İzmir..
Amin!!! diyorum yakarışınıza, üzel şiirinize, çok güzeldi, okurken haz verdi, sizi kutlar saygılar gönderirim Emine hanım👍👍👍