Ya Sensizlik Ölmekse

Bir gün ansızın çalıverdin gönül kapımı
Başlangıcı olmayan bir sonsuzluk gibiydin
Uzayıp giden bir nehir bir çağlayan
Topladım bütün saatlere güzelliğine
Ve yürekten inandım sevildiğime
Seni giyindim seni kuşandım
Girdim gecelere
Ve seninle uyandım sabahlara
Senin gözlerinde durdurdum hayatı
Adını her andığımda
Derinden bir nefes çektim
Utangaç duygularımla davet ettim özlemlerimi
Düşündüm yüreğimin yüreğinde atışını
Bin bir el oldum dokundum gecelere
Bin bir yürek oldum çarptım gecelerde
Bin bir sevda oldum göz pınarlarımda gizli

Gün bir başka doğarmış meğerse
Âşık olunca insan
Yalnızlık bir başka sararmış
Alır gidermiş düşler seni uzaklara
Dağıtırmış hayallerini gecelere bolca

Bütün günleri sana adıyorum
Neşem sevincim dalıp gitmelerim senin için
Hükmüm geçer mi artık yüreğime
Ellerime gözlerime
İmkânsız seni düşünmeden girmek geceye güne
Seninle büyütmek varken her dakikayı
Yaşanmış yaşanacak bütün saatleri
Sana kurmak varken
Umurumda mı sanıyorsun
Acısını hissetmek kanayan yüreğimin
Çözülmek dağılmak alevlerin içinde erircesine
Umurumda mı?
Bilsem ki hasret an be an peşimde
Bilsem ki zulmün elinde hançer ensemde
Bilsem ki kahırdır acıdır aşkın sofrasında paylaşılan
Varsın hayat anlamını seninle yitirsin
Varsın adını her anışta nefesim kesilsin
Sen sevdanın en güzel türküsü
Bilirsin neşter vurulmaz böyle yaraya
Bilirsin sonsuzluğun penceresinden bakılır sevdaya

Ya sensizlik ölmekse
Yaşamaktan ağırsa
Aşkı yüreğinde taşımak

Yurdagül ÖZAY