Yabancı

Ansızın karşılaşırsak,
Ve kaçacak, kaybolacak bir sığınak bulamazsam,
Bir şey demeden geçemem yanından,
Öylesine, bir tanıdık gibi davranamam,
Bakarım tekrar gözlerine,
Nabzım yükselir belki de,
Ama belli etmem,
Tutamam ellerini,
Dokunamam...

Zamanın varsa, bir çay içelim derim,
Belki yanında bir simit,
Bir üçgen peynir,
Eskiden severdin...

Sormam neler yaptığını,
Ve neler yaşadığını,
Konuşurum oradan buradan,
Belki biraz siyaset,
Biraz ekonomi,
Eski bir dostla karşılaşmış gibi,
Sen de sorma, neler yaptığımı,
Yokluğunu nasıl atlattığımı,
Günlerin, gecelerin uzunluğunu,
Yaşanan yürek sızılarını,
Konuşmaya hiç gerek var mı?
Kolay olmaz elbet,
Bir ara telefonumu karıştırır,
Bir çağrı gelmiş gibi yaparım,
Sanırım geç kaldım diyerek,
Devam eder aramızdaki muhabbet,
Ve işte zaman dolmuştur,
Bazı şeyler için geç olmuştur...

İçimden haykırırım,
Kal de, gitme de diyerek,
Ama onu da bastırırım,
Avuturum kendimi,
Yokluğunun her anında yaptığım gibi,
Sessizliktir karakterim,
Bunu en iyi sen bilirsin...
Gideceğim diye ayaklandığında bile,
Sessiz kalmayı başarmış,
"Kal" dememiştim,
Hatırlarsın...

Şimdi, asla "kal" diyemem,
Çünkü benim için, sadece bir yabancısın...