Yabancıyım Bana

Vakit öldüren ıvır zıvır işlere gömdüm yüreğimi
Acısı yakmasın canımı
Olanca mutsuzluğun içinde bir umut ışığı yanmışken gözlerimde
Kalbimin derin karanlığına gömmemeliyim kendimi
Kuyruğunu kovalayan kedi misaliyim
Acılarımı kovaladıkça daha çok acının içine düşüyorum
Doğup büyüdüğüm kentin sokaklarına saklıyorum hüznümü
Santimlerce birikmiş karda yıkadım ben bu gece gönlümü
Ayaza çekmişim
Hissizleşmişim
Hayati kararların kavşağında
Çıkmaz sokakta yol alır gibiyim
Öylesine benle meşgulümki
Silinmişim izim kalmış sanki
Umutsuzluğun mutsuzluğun şiiri bu
Gecenin kör vaktinde
Uyku kaçkını gözlerle
Yarım yamalak karaladığım
Üfleseler uçmaya hazır
Radika çiçeği gibi
Parçalarımı savurmuşum dört yana
Yapmamışım tatbikini
Hazır tek bir hücrem yok
Birleşmeye değer görmüyorum kendimi
İnsan ne yaşar da
Solar bu kadar
Yaşam damarlarından akıp giderken
Nasıl da gitmez gül yüzüne
Yüreğine kan
Soba ateşinin tavandaki yansısında huzur bulan ben
Boğulmuşum sığ sularda
Herkes mi yalnız hisseder kendini
Kimse kimseyi anlamaz sana bana göre
Anlaşılmayı beklerken tüketmişiz anlayanları
Ben hesaplaşmasından dalmışım sosyolojik tespitlere
İnsan çare bulamazken kendine
Akıl vermek mi git işine.
Dedim ya günlük işler oyalar oldu beni
Söküğünü dikemeyen terzi
Kendi resmini yapamayan ressam gibiyim
Öylece yanıbaşında duran ama gerçekten tanıyamadığın...
"Zor zamanlardan kalemime akanlar. "