Yâd Ettikçe Yanarım

Dört mevsimin içinde kim tanımaz hazanı
Her köylünün evinde kaynar bulgur kazanı

Eşe dosta çocukla bir bir haber verilir
Halı kilim toplanır çayırlığa serilir

Kazanların içine sarı buğday dökülür
Tezek çalı ne varsa kor ateşte yakılır

Burcu kokulu buğday kazanda göbek atar
Sabırsıdır çocuklar ana çanağa katar

Bir çanağın başında toplanırken on çocuk
Ana derki kaynasa pişiverse çarçabuk

Ak çarşafın üstüne sarı altın dökülür
Dört bir yana yaymaya nazlı dizler bükülür

Yel değer bulgur kurur değirmende çekilir
İçini doldurmaya ak keseler dikilir

Bulgurun bitmez nazı bir birine ulanır
Seyrek kalbur içinde nazlı nazlı elenir

İrisiyle düğüsü birbirinden ayrılır
Hazan yeli önünde omuzlardan savrulur

Doldurulur keseye kilerlerde saklanır
Güvelenmesin diye arada bir yoklanır

Karlı kış günlerine hazırdır artık azık
Ben bunları unuttum yazık ki bana yazık

Metropol şehirlerde çoktan bozuldu düzen
Dört bir tarafım beton ne bulgur var ne kazan

Nasıl unuturum ben köyümde ki dünleri
Yâd ettikçe yanarım özlerim o günleri.

Düğü;İnce kısırlık bulgur.