Yadigar Gönlüm

Şafak soktu
gülen yüzümle uyandım
sevdaya nehir suyu hızlı b/akar
benim gönlüm senden yana ç/ağlar

iki dere boyu arası
görürsün seyrine kaldıkça
enkazı derin kuyular

Yusuf un düştüğü kuyunun
Züleyha'nın derin hüznünden
acıyan umutlarim yoka s/atıldı
gönlüm
şu deli gönlüm sensiz ne tarafa bakar

yansam
kansam
koşsam
baharı güneşli

belki
bir gün sabah sana doğsa
bir gülüşün bir dünya kadar
vuslata ömür biçerse günleri bayram
yadigar olduğum günlerim acıyan gülüşlerim

yüzüme yansıyor
teninden alıyorum
senin adın gül goncası gönüle düşenleri sayıklar

yüzüm gülüyor
bir bilse gelişin ola ölüme meydan okursun
gelişin ömüre ağrıyan sızılarım
iyileşir ve kederlerim savrulur

günüm seninle duraklanırken unutmam seni sularında
senin gözlerine doyamadım güzel güne bakışına
yadiyar gönlüme doysun kara toprak
ben seni gömerim yüreğimin derinliklerine

kim sensiz yaşam beni kör ederse
oy zülüm
çekersin başından geçen acılar
hep başımızda yokluğuna doğarsa
bende sevdim o dağ yamaçlarında

hep sensiz yaşıyor gönüle vuran acı sözler
zincire vurulan dilin lal
uzayan acılarımla koşuyorum
kuşanan yüreğim gönüle çaldı

zaman
gözler ne yaman düşlere
dok sözün yürek sesi gönlüm
ben seni sevdiğimden kıskanırım
sen başımın taşı yadiyarım..!

02*01*14