Yafta

yalancı kervanlardan düştü tohumlar
yılanın içmediği sularla yeşerdi
toplarken gül kokan eller
zamanın dişlerini söktü, amansız
çürürken toprağın ağzında
boy verdi dikenler, izansız



mevsimler bir siyah bohçayla gelin oldu
istenmeyen güveylerin koynunda
bir tek son bahar kaldı, yaprak kurusu
nisanların nişanesi, alnında



ne baharı özleyeceğim
ne yazı
ne de güneş süsleyecek düşlerimi
gecenin karasına and olsun



utangaç şiirler asıp
kalemin ar ağacında
hayalin kırıklarıyla yazacağım yaftayı



son olsun