Yağma

Gözyaşımla sulandı deniz
okyanus, içimde sakladığım
ne zaman ki gelip bende yüzdünüz
o zaman yağmalandım

Oturduğum ev viraneydi
ama dört bir yanında pencereleri
açık maviydi
ne zamanki eşiğimden girdiniz
kapattınız perdeleri
o zaman yağmalandım

Bir şair gibi dizdim kelimeleri
ozanları,aşıkları,
aydınların öğütlerini
aldığımdan beri.
Kırıldığını hissettiğim kalemimin
ne zaman ki
yıkıldı bir bir kaleleri
o zaman yağmalandım

Bütün bunlar olurken
en ufak bir pişmanlık
ve kendinde bir yanlışlık
göremedi doğrularınız
ne zaman sapmıştı mantığınız
ne zaman ki benden ayrıldınız
o zaman yağmalandım

Halk diye bildiklerim
hakkı,doğruyu unuttu
gözleri kör,
kulağı sağır
duyuları meçhule giden yolcu gibi.
Aydınlık diye bildikleri
karanlıktan ibaretti
bütün olanları görmezden gelmek
unutmak ne zaman ki adettendi
o zaman yağmalandım

Baharın sadece mevsim olduğu bu toprakta
arıyor ruhum bülbülün güle varışını
bütün denizlerinde kara,ak ve ege'nin
bandırmaya sarılışını;
Ayların on dokuz
yirmi dokuz,yirmi üç,otuz,
ve kasım'ın on'u-na değil sadece
bütün günlerinin o'na sarılışını
ne zaman ki göremedim
o zaman yağmalandım