Yağmur

Bu yağmurlar beni öldürüyor hafız!
Duygularım kabarıyor denizler gibi
Boğuluyorum renginde karanlığın
Gök gürültüleri dindiremiyor hıçkırığımı...
Gece ve yağmur olmamalı koyun koyuna
Nefesim kesiliyor böyle zamanlarda
Uçsuz bucaksız sınırsız 'tek'liğime
Sitemkar şiirler okuyorum
Sessizliğin kulağına fısıldayarak...
Korkuyorum ıslanmaya biliyor musun hafız?
Gövdesini boşluğa bırakan
İntihara meyilli yağmur damlacıklarından
Kaçışım bu sebepledir...
Evladının hasta olacağından
Islanmasına kızan anneler gibi değil
Baya baya, o bedenimi ıslatıp ruhumu yakan yağmurdan korkuyorum ben
Yağmura 'tek' yakalanmaktan korkuyorum aslında!
Korkuyorum yalnız ıslanmaya bu yağmurlarda
Bu değildi kavlim
Böyle değildi hayalim...
Avuçlarımda bir el olmalıydı
Yüzümü ısıtan bir gülüş
Yağmurun şiddetinden gözlerim kırpılsa da
O en güzel ıslanmaya koşar adım gitmeliydim
Öyle değildi hayalim...
Bu değildi benim kavlim...
Yağmurları sevmeyişim bahane hafız!
Benim derdim yalnızlığımla...
Bir pencerenin ardından bakmak değildir
Yağmuru sevmek!
Hissetmelisin yağmuru
Sinene çarpmalı o intihara meyilli damlalar
Elinde de yüreğini yakan köz gibi bir el olmalı
Öyle ıslanmalısın...
Yağmur yaşanmalı be!
Pencereler ardından yola bakmak olmamalı be hafız!
Elinde sigara gözlerinde hüzünden suretlerle
Hissedemezsin yağmuru...
Akmak lazım su gibi yollarda
Gülüşlerin inletmeli karanlığın bağrını
Pencere ardından yağmuru izleyen o 'yalnızlar'
İmrenmeli inadına ve severek ıslanmana...
Hani öyle ya yalnızlığı ile gurur duyanlar
Küfürler etmeli ağız dolusunca
Kendi küflenmiş yalnızlıklarına...
Senin şimdini yaşayabilmeli
Yağmuru yaşayamayanlar...
Seni anlayabilmeli tüm hücreleri ile...
Bu yağmurlar yalnızlığımın canını yakıyor
Hüznümün yaralarını deşiyor..
En az yalnızlığı sevmediğim kadar
Sevmiyorum yağmuru be hafız...
Sevmiyorum!

Hafız Akkaya Adnan'a hürmetlerimle...