Yağmur

Sevgi seli sokaklar ve duraklar insanlarla dolu.

Caddelerde sadece sonbahar yaprakları.

Ve bir çocuk zıplar durur bir su birikintisinde.

Bir şeyleri anımsatıyor bana bu delilik.

Oysa deniz bile muhtaçken bir damla yağmura.

Mavilik der durur insan, özgürlüktür uçsuz bucaksızdır.

Ve belki de gökyüzü kafesti gökteki kuşlara.

Tutulur yanı yok hiç mu bu dünyanın.

Ne kalanımız ne gidenimiz var.

Bir avuç topraktan mı ibaretiz sadece, yağmur beslemez mi toprakları da.