Yağmur

Yağmurlar vardı

Güzel zamanlardı... Ölmüştün...
Ayın on dördüydü
               günlerden pazardı...

Ayıplardı örtündüğün halklarca

Burca ölün düşmüştü ilk yüzükoyun

Burç vardı!

        Yağmur vardı!

                       Pazardı.

Sen yoktun!

Ve seninle birlikte kağıtlar da yoktu

Rüzgârlar taşıyordu o acı haberini

Uzak çoktu!

      Ölüm çoktu!

                   Soğuktu.

Ve

Görenler acından tanıyordu

Çömelen yağmurların altında

Sırtını alçakça bir şeylerin ıslattığını.

Sevgilin düşmanından anlıyordu şanını.

Pazardı...
Ölmüştü o...
Ayın on dördüydü

               Yağmurlar vardı.

Ve şehre soğuk yağmurlar yağarken

Alçalıp insanlığın hizasına

Hüznünü yağmurlarla gizliyordu o

Kağıt vardı!

      Kalem vardı!

               Ben vardım...

Yoktu o!

Yağmurlar vardı.