Yağmur Acısı

ansızın kararan hava
derinden
bir offff vurdu yine yüregime
sevmiyorum kâbus gibi çöken karanlığı
nefesim yetsede
şu kapkara bulutları bir üflesem
masmavi bir gökyüzüne
"mavi" ye aşığım ben.
Evden çıkıp
yürüyorum kaldırımı ıslak sokaklarda
ilerde çocuklar var
oynarken kahkahalar atan
ve üşüyen
aç
çıplak
ve karnı tok
ve sımsıkı giyinik
tümünün ismi "yarın"
bu çocukların
ama:
yarınları -ayrı-ayrı- olan çocuklar
sabitleşen bakışlarım
bir yağmur damlasında donup kalır
ve yine ben;
sular içinde
bir ördek gibi
çığlık çığlığa oynayan çocukları gördükçe:
Dibi delik "lastik" ayakkabımdan
taaa cigerlerime işleyen
yağmur sularının soğukluğunu
yokluk
ve yoksulluk içinde geçen
kendi çocukluğumu anımsarım hep.
Ve işte yıllar sonrası
ve yine ben
yine aynı yağmurlar
ayaklarım sırılsıklam
gözlerimde öyle!!!!....

1973/1974/K.yaka Yenimahalle.