Yağmur Bulutunun Falı

Baktı, kafasını kaldırıp bulutlara adam.
Bulut falına baktı zavallının.
Dedi ki:
Ey adam...
Bir almanın türküsünü dinliyor,
Tanıdığı bir suretin diliyle oğlun...
Dinlemekten kim bıkmış ?
Sakladığım yağmurlarda, hasretin öyküsü dolu,
Hayatın ve çiçeklerin aşı, ekmeği de...
Çok sevmişsin ey adam
Çok erken de öleceksin..
Adımını bıraktığın toprağa âşık olacak oğlun,
Yakılan halkların toprağından gelecek çocuğun...

Hayatında, ey adam, kadının..
Gözleri, bıraktığın mirastan yoksun,
Ağzı, bir mühürlü elle susturulmuş,
Gülümseyişi, ağlayışı
Ve boğazına düğümlenirken aşk,
Ancak yalnız olduğunda
Dalar gözleri bulutlar dünyasına..
Ve yolları.. Çoktan kapanmış, bir kilit ki
Prangayı geçirmiş, yüreğinin kutsal sofrasına..

Ey adam.. Yüreğin dönmüş bir güzele,
Geceleyin uykusunu uyuyan,
Büyük bir tanrı bu ey adam,
Dilsiz ve saçları başak sarısı,
Onun sevdiği gözlerse şimdi
Yırtacak gömleğimi gün dönerken,
Ey adam..
Sevdiğine güneşin adını koyan...

Binlerce sözcük.. Görüyorum
Fakat... Sana anlatsam
Susturulacak şu falcı dilim..
Ah bir bilsen ey adam,
Sevinci ve hüznü
Kederi ve kaderi,
Yolları ve dağları,
Bıçağın sivri ucunda !
Dokunur ikinizin yarasına..
Damlası gözyaşın
Sesi ince bir ağıt gibi
Aynı anda bakarsınız bana,
Dalgalar koparken şu akşamda,
Parçalanarak yüreğin,
Dalar gözlerime gözlerin
Ve avuçlar yağmuru nasırlı ellerin..