Yağmur Çapkını

Hiç ölmedim ben!
Bir duvar ki ardımda örülen
Yeni yetme yalnızlıkların hükmünde
Ellerim çok düştü ayaza gözlerim buz
Kandırıcı rüzgârların uğultusunda
Bir parşömen kâğıdına
Firketedendi aşk...

Bak!
Yağmur bile yaz kokmuyor
Hüzün yok gözelerinde/
Tadında tuzu yok
Yalıçapkınları terk etmiş
Ayrılığın alazlarını/
Kazaklar seyrek dokunmuş
Acılar kirman kilimlerde

Bir türkü yazılsa bana
Sözleri çiğdem çiçeği
Saçları kızıl karanfil
Kal desem yalnızlık
Bu gecede kal/
Dizlerimde...

Dallardan olsun ranzamız
Yapraklardan yorgan/
Sen bana sarılmanın deminde
Ben ıslatmanın pembe ökse dudaklarını

Şimdi;
Yağmurlara çapkınlığın demi de bitti
Affet beni sevdiğim/
Hak etmedim
Yüzünü
Saçlarını
Gülüşünü

Başka mevsimlere göm beni başka
Bir daha basma toprağıma halhal ayaklarınla