Yağmur Damlası

yeryüzüne düşen ilk yağmur damlası vardı avuçlarımda o gece..
hayalindi gözümün önünden geçen..
ve sendin düşlerimde bana göz kırpan,
yıldızlar değil..
bir elimde kalem,
seni yazıyorum beyaz sayfalara..
diğer elimde ise,
o gece yeryüzüne düşen o ilk yağmur damlası..
çiseleyen yağmur gibi hayalin vardı karşımda..
ben yine yalnızdım, yokluğunda..
denizin dalgaları mıydı azan, içimdeki volkanlar gibi..
oysa içim azdıkça, sustu dudaklarım..
ben sustum..
bulutlar haykırdı isyanımı..
şimşekler vardı yüreğimde, ürkütücü!..korkutan..
sadece ben duydum, ben hissettim
içimdeki yalnızlığın sesini..
dudaklarım suskun..
gözlerimde damla damla yaşlar..
ve sen yoktun...
gözlerin gibi öfkeliydi o gece yıldırımlar..
yeryüzüne düşen ilk yağmur damlası vardı avuçlarımda..
ve onlardı beni o gece avutan..
bende ki hayalin bile gitmişti..
ne zaman terk etmişti beni..
hiç bilemedim..
elimdeki o ilk yağmur damlası bıraktım denize..
bir umut.. kavuşsun diye sevgiye..
büyüdü büyüdü umutlar, deniz oldu..
denizler büyüdü okyanus oldu..
okyanuslar geçilmez, dağlar aşılmaz oldu..
bıraktım o ilk yağmur damlası gibi,
yarım kalmış hayallerimi de denize..
savurdum hasretliğe..
dolandılar başucumda,
beni hiç terk etmediler..
bir veda busesi kondurdum her birilerine..
umutlarımı, sevinçlerimi sana ulaştırsınlar diye..
senden son hatıraydı..
yeryüzüne düşen o ilk yağmur damlası..
o da yol aldı seninle bilinmezliğe..
her şey o gece yaşandı ve bitti..
geriye kalansa..
sadece küçük bir düş kırıklığı...