Yağmur Duası

Bu gece mahsurlu yanlarıma yattım

el bilir şiire yanılmaz yazdığına yanarsın

anadan üryan sıtmalı bir üşüme aldı ki

avuçlarımda gezinen karıncaların nafakasını

çökeldi sol yanıma tahammülsüz uyku

toru topu üç beş saatin de kaçırıverdi huzurunu

nerelerdesin annem ört artık üstümü

en çok bu bulutları severim işte

yağacak gibi yaparda tenezzül bile etmez

çeker giderler bir başlarına uzaklara

benim Rabbim yükü taşıyamayana vermez

kan ter içinde uyanırımda uykulardan

kırılır kolum kanadım sürerim de kendi izimi

amenna elifin boynunu bükmez

rüzgarlara teslim saçlarıma düşen tek ak

hayata direnişimin sembolüdür başka yok

ah be sevgili yaşamadığımdan yaşlanamadım

zamansızlığım vurdu hep en güzel anlarımı

çocukluğum bağlarda üzüm didikleyen kargaların

gözünü çıkartan korkuluklara takılı kaldı

ve son umudum musallada bir başına

ısrarla söylüyorum beni bu havalardan al

ayrılık türküleri dinlemekten ayrılıyor insanlar

ne kadar ihanet varsa yalanından başlıyor insanın

eninde sonun da inandım dediği Tanrıya

yokluğun kuraklığın çoraklığın kapat kapılarını

gel beraber hesapsız kitapsız duaya çıkalım

yağmur temizlesin yüreklerimizi şiir ağlattıkça