Yağmur Kuşları

Ne zaman kapısının önünden geçsem 
garip bir telaş düşerdi gözlerimin içine 
eksiksiz bir titreme sarardı dört yanımı 
sevda yüklü baharlar şöyle dursun 
yaz sıcağı bir heyecan duyardım 
yerden göğe doğru yükselircesine...

Ne zaman kapısının önünden geçsem 
hüznümden soyunurdu utangaç yüzüm 
dudağımda gezinirdi tarifsiz bir mutluluk 
karşılaşma ihtimali ne kadar zor olsa da 
attığım her adımda hayalini kurardım 
ellerimde ellerini görürcesine...

Ne zaman kapısının önünden geçsem 
içim sıra dizilirdi sonsuz bir umut 
sonrası
ah sonrası 
dem tutardı kirpiğimde yokluğunun yarası 
baktığım yerde bulamamak 
uçururdu yüreğimden yağmur kuşlarını 
gittiğim yollar kadar gözyaşına doyardım 
her damlada bin defa ölürcesine...

13 Ocak 2018