Yağmur Ve İstiklal Caddesi

Yavaş yavaş başlayan yağmur
Fırtınaya dönüştü ben sokağa çıkınca.
Sanki bir şeyler anlatmaya çalışıyordu;
Her damlası bir ok gibi batıyordu bedenime.
Belkide kızıyordu şemsiye kullananlara,
Kimbilir belkide kıskanıyordu onları.
İstiklal caddesini adımlarken
Bir çocuk takıldı gözüme;
Üşüdüğü o kadar belliydi ki
Elinde bir bardak çayla yürümeye çalışıyordu.
Yağmur soğutmuştu çayını,
Ama o iki eliyle öyle kavramıştı ki bardağı.
Bir an düşündüm...
Eğer yeniden doğsaydım;
Elindeki bir bardak çay olmak isterdim,
Yağmura inat, onu ısıtmaya çalışırdım.
Ben bunları düşünürken, yağmur artmıştı.
Hafiften bir rüzgarda esiyordu; bedeni titreten
İstiklal caddesi bugün daha sakindi
Kimsesiz bir çocuk gibi kalmıştı
Yalnız başlamıştı haftanın yeni gününe.
Bir grup gördüm az ilerde
Yağmura inat yürüyorlardı
Islanmalarına rağmen bağrıyorlardı ''MEMURUZ'' diye
Polisler bile arabalarından inmezken;
Onlar damlalarla birlik olmuş,
Haklarını savunmaya çalışıyorlardı.
Bir an düşündüm...
Eğer yeniden doğsaydım
Zengin bir iş adamı olurdum;
Sadece onları yanında çalıştıran
Onların mutluluğu için her şeyi yapabilen
Aile olurdum onlara
Belkide değiştirirdim tüm kanunları
O kadar dalmış olmalıyım ki;
Taksinin kornasıyla kendime geldim.
Bağırmaya başlamıştı o hırsla
Haklıydı aslında bu kadar kızmakta
O an düşündüm...
Eğer yeniden doğsaydım
Tıpkı onun gibi taksici olurdum.
Ya da Aksaray-Eminönü hattında bir minibüs şoförü
Belki daha iyi tanırdım dünyayı
Tüm çıplaklığıyla görürdüm gerçekleri.
Yağmuru tenimde hissetmesemde
Anlardım, ıslananların acizliğini
Duyardım, yağmur suyuyla yıkanmış elbise kokusunu
Görürdüm, dükkanların yalnızlığını sokağın sessizliğini
Saatime baktım...
Islanmıştı; ama 16:30 olduğunu gösteriyordu
Ve ben bir günü daha bitirmiştim.
İstiklal caddesinin sonuna gelmiştim,
Yağmuru her şeyiyle yüreğimde hissetmiştim
Tekrar düşündüm...
Eğer yeniden doğsaydım;
Bugünü tekrar yaşamak isterdim.

her şiirde yağmurun kokusu ve istiklalin havası vardır.