Yağmur Yağıyor Sen Ağlıyorsun

/Acılar, acılar, acılar...
Bir türlü ağarmayan günleri taşıyan kalbim aşk'ına gebe
Bitmeyen,
Bitmeyecek ah o derin sancılar... /




Kalbimde, bir şimşeğin çakışına yine bir tasa...
İçimdeki çırpınışlara karışıyor yağan yağmur
Günahların hükmünü düşünüp tenha yerler(im)e kaçıyorum
Yağmur yağıyor sen ağlıyorsun!
Ağlama ne olur...
Gözyaşlarına sığınamam...


Saygınlığı kalmadı artık toprağın
Ceylan ürkekliğinde dolaşıyorum çılgın sokakları
Dudaklarında gizli tasmalarıyla pusuda insanlar
Yağmuru sevmeyen yorgun kızlar,
Etlerinin pahalı zevklerinin tezgâhını kapayıp
Yeni yetmelerin, gönül sokaklarına gizleniyorlar


Bulutlar gidip oturmuş gözlerine
Rüzgârlar bir garip esiyor
Ve yağmur yağıyor sen ağlıyorsun
Çocukları ölmüş anne gibi
Yaralı gecelerine ancak bu yakışır
Eşyadan mahrum odanda;
Gözlerini tavana asıp,
Mahrem sayfalarını yeniden, yeniden yorumla
Kandan umutları sal, sal gökyüzüne...


' Ey gök! Suyunu indir ' denildiği zaman
Coşan seli durdurabilir misin?
Hak etmişse bu zillet,
O çetin azabı!
Belki yakındır, hayatı yok eden tufan
Hep kaybediyor, yeniliyor bu insanoğlu
Geri dönmeye vakti var mı ki o günde
Parmaklarını ısırdıkça kabaran cehennemde
Ölüp ölüp dirilme bağışlanacak!
Gözlere ateşten perde asılacak...


Öyleyse ey gerilerek zulmün dağlarını delen yürek
Türkülerini gözyaşlarınla yoğur,
O geri dönülemeyecek günde pişmanlıkların olmasın
Ellerini göğe kaldır aczini dost bilerek
Ölümü kuşanarak işte hayat de...



Tüm ağıtların resmini çizip asıyorum
Kıblesiz kentlerin soğuk duvarlarına


Ben bu yanda
Daralan vaktin damarlarında kıvranıyorum.


Sen o yanda
Ağlıyorsun....




Yağmur yağıyor sen ağlıyorsun....