Yağmura Meydan Okuyan Kadın

Esrarlı bir sonbahar gök yerde geziniyor
Zorba yıldırımlarla mor hayaller iniyor
Acıyor avuçlarım hayalini kavrarken
Hep derbeder haldeyim havsalamda sen varken

Islaklığa yağmura meydan okuyan kadın
Söylemem hiç kimseye ruhumda mıhlı adın
Sıtma nöbeti midir hayalini titreten?
Nasıl nefret edilir, nasıl sevilirsin sen?

Varlığın sırrı saklı, bir muamma ruh beden
Öyle bir kördüğüm ki ne sen suçlu ne de ben.
Yanında yapyalnızım, senleyim yokluğunda
Birliğine ram olup kayboldum çokluğunda

Seni masumluğunla bin bir sedeften seçtim
Gördüm vahşi inciyi ürperdim serden geçtim
Yok, ruhumda elbise nefti geceden başka
Böylesi yalınlıkla bağlanmıştım ben aşka

Hükmediyor nefesin köpükten bulutlara
Söyle madem toplansın dağılan umutlara
Yıllar sonra görürsün kalkar aradan perde
Asıl onu bul şair, hakiki sevda nerde?

30.08.2015
Altındağ