Yağmurla Ve Güneşle Ve Sokak Lambasıyla

modern şiire hizmet/ bölüm IV:


ışıklı caddelerde yürüyorum,
geceye inat açılan adi
sokak lambalarının altlarında..
kendimden geçmeme sebep
olan neydi, hangi güzde
kaçırdığım gemiler?
bilmiyorum; bilmiyor olmamdan
ötürü sokaklara çıplak
ayakla basışım; toplum
kabul etmekte zorlanıyor.
toplumun kabul ettiği
neyim varsa asıyorum sırt
çantamla beraber askıya;
kitaplarım var,
kitaplarımla terk etmek
istiyorum gri binaları.
ah şairliğim, ne gördük
dünyadan kötülükten gayrı;
-ustaya selam ederim.-
ve ahiretlik sevinçlerim
kıldığım namazlarla el açıyorum
güzel insanlarıma; yastığımın
benden alacağı kalmadı,
kılıfını kirlilere karıştırmam
artık. ki sabah güneş
doğar ya hani, her sabah
doğruluyorum; kir pastan
değildi de mürekkep lekeleriyle
dolu üstüm başım; şair
oluşumu belli etme lüzumundan
başka bir şey değildi de
"abla senin gözlerin neden capon?"
hayır, sevgili çocuk..
sana bu satırları miras sayamam.
ki isa benim inancımda
göklere yükselirken; ellerini
kana bulayan nankör insanlık
hesabınızın üstü kalacak
mı sanırsınız? marlboranın da
canı cehenneme. çayın
demi bardağı doldurmaz oldu, paşa
çayı böyle içmez delikanlı.
geceleri ve zeki müren'i
ve alakaya maydanoz sapı
ve fakat bisküvisini çaya batırarak
yiyenleri anlamaya çalıştığım
bir dünün sabahında daha;
izin verir misiniz sevgili öğretmenim
çişim var benim..

ankara

yıl iki bir sıfır dört

sayın Kapu

eyvallah..