Yağmurlu Yollarda Yalnızlık

"Eğer bir gün sensiz yürüyorsam
bil ki en yalnız olduğum andır."

Anısını şimdiden yaşadığım bir günde
ruhum uyurken ışık huzmelerinde
yalvararak yaşamın bir an önce gelmesi için
bir mucize gibi sığındığım bir saçağın altından
doğrulup ağır ağır
ruhumun derinliklerini anlatacağım sana.

Dört duvar arasında
kan tükürerek dört bir yana
haykırmadan nasıl konuşacağım seninle
iki gözüne karşı
tek başıma.

Ben tek ve yalnız doğmuşum
gölgelerin boyu
geçmişimin boyunu geçtiğinde
ki yalnızlığı içimde o gün gibi hiç duymamıştım.

Yaşamım şehrin uzadığı yılanvari yollarda geçti
gökyüzünden boşanan yağmurlarda
yeni bir tohumun filizlenip ölüsünden doğması gibi.

Ve hep yürüyüp gittim
en tehlikeli o anda
türkü söyleyerek sonsuzluk üstüne.