Yak Yine Çerâğini

Heder ettin ömrümü hayâllere salıp da,
Ağyâra sebil edip göstermedin bağını.
Özlemle iştiyâkla ellerime alıp da,
Doya doya şevk ile koklasam zambağını.



Bülbül-ü şeydânım yâr düşürdün ah-ü zâr'a
Feverânım duyulmaz nigâh et zülf-ü kâr'a.
Tel tel edip zülfünü vakfeyle şive-kâr'a,
Çöllerinde kalmışım salmadın ırmağını.



Şem'ine muhtacım yâr pervaneler misali,
Yıllar yılı yanarım ateşte bil visâli.
Bu aşkın ızdırabı ezberimde risâli,
Gurbette esirinim aşamadım dağını.



Aşılmaz dağlarında gönül yorgun dediler,
Bağbanım vefâ bilmez gülü solgun dediler.
Mecnunun leylasıymış sana dargın dediler,
Sinemin ortasına yak yine çerâğını.



Pârelendi ciğerim ateşte kaldı gitti,
Giriftâr eyleyip de dertlere saldı gitti.
Elâ gözlü sevdiğim ahımı alıp gitti,
İntizârım var sana sarsın hep dimâğını.



Canımı adamışım bir gonce-i nihâle,
Nasıl alayım seni gelmediğin hayâle.
Beni mecbur eyledin gönülden irtihâle,
Bahtımın rüzgârında kader örmüş ağını.