Yakamoz

Sular keskin keskin akar,
Öfkelerim yassılaşır.

Birbirine karışır sıfırlar,
Kalbimin kirpiği aralanır,
Umulmadık kayboluşlar için yaratılmışlar,
Biz hep kararmışlığı arzuladık.
İçimizde batmış bir güneş yatar,
Su sesinin fısıltısı yüreklerimize batar.

Yangınlar birbirine karışır.

Kafalarımızın içindekiler yoktur.
Dilimizi uyuşturan kıpırdanışlar vardır.
Karanlığın içindekiler yoktur.
Hıçkıra hıçkıra büyüyen uyanışlar vardır.
Viski diye birşey yoktur.
Atlarımızın peşinden koşturanlar vardır.

Bağırışlarımızın kırılganlığı
birbirine karışır.
Kulelerin bir hizada durmayışı
suskunluğumuzu kıpraştırır.

Perdenin arkasındaki ışığın sahibi olsaydım,
Mum olsaydım zoruma gitmezdi.
Dibine ışık verememenin azabıyla rahatlardım.
Sönerdik sonra.
Dönerdik sonra,
Kaybedecek bir şeyi olmayanlar diyarına.
Alnımızda gökkuşağıyla çıkardık yarına.

Yarınlar dünleşir.
Perdeler hüzünleşir.

Sular keskin keskin akar,
Öfkelerim yassılaşır.
Bir parıltı batar ciğerlerimize
Gözlerimiz yaşlaşır.

Dilek fenerlerimiz okyanusları aşmayacaksa eğer,
Kalplerimiz taşlaşır.
Bakışlar başkalaşır,
Gözlerimiz yaşlaşır..