Yakamoz Düşmüş Bir Gecede

Bağışladım uykularımı
Siyaha boyadım mavi göğü
Artık güneş doğmayacak
Ay gümüş salıncak
Çocukluğumun emrine amade.

Yokluğunun matemini tutuyorum
Yağacak yıldızlar kurşun olup gözlerime
Karışacak saçlarıma yetim nefesli rüzgarlar.

Işıklar içinde
Yakamoz düşmüş bir gecede
Hangi şarkıya eşlik ediyor o esriyen dudakların
Yalnızlığın hangi makamındasın
Ve hangi şive ile ağlıyorsun...Söyle!
Söyle ki; başını o omzuma yaslayayım, gölgen uyusun.
Sen bir şey hissetme.

Ne yolladığım beyaz güvercinler
Ne de uçurduğum renkli balonlar döndü geriye
Uçurtmaları saymıyorum bile...Zaten hepsinin tek adı;
Zeytin dalıydı...

Sarılmış tenime karanlık bir yalnızlık
Küskün istanbul'a her gece
Söylesene sevgili!
Bulunduğun yer, şu içimin zemheri şafağına
Kaç şehir ve kaç kucaklaşma mesafesinde...