Yakamoz Gözlünün Gidişi

Sığındım yine
Sevgilinin koynuna
Şu balıkçının kirli sakalına aldırmadan
İliştim soğuk kayanın gece gölgesine

Ay üzerinde geceliğiyle
İnerken dalgaların oynaşmasına
Yine de masumdu
Saçların gibi

Matem falları açan hayat
Ay Eylüldü diyor bir martının kulağına
Ve martı düşüyor usulca
Çırpınırken gözünden düşen bir damla acıyla
Yanıyor feryadın kıvılcımlarında

Bak
Kahverengi elleriyle bir çocuk
Gülüyor
Sonbahar yüzlü kuşun
Kanat çırpmalarındaki
Aşk namelerine

Uzatıyor parmaklarını göğe doğru
Almak için kırık kalbini
Ne denir ki
Hakkın yok
Hakkın yok sevmeye
Uslu dur, çirkin gözlerinle

Söyle o zaman
Nedir bu göğsümde ki sızı
Daha bir kez bile öpmeden
Denizkızının mahrem ayaklarını

Yırtılıyor acım, deniz çiçeği
Şimdi inatçı dalgalar gibi
Her geldiğinde
Birazımı daha götürüyorsun yanında
Kaçını tutabilir ellerim
Kaç çocuk öldürebilirim gözlerinde
Ve sen ne zaman anlarsın sevildiğini
Ve ben ne zaman kurtulurum
Ayın şehvetli davetlerinden
Bir kuşun daha gidişinden
Yani senden
Senin yakamoz gözlerinden...