Yakamozlu Geceler

Sevda çiçeklerinden bir buket yollarken ben sana,
Yüreğinin sıcaklığını bedeninin kırmızılığından bildim ben,
Titretirdin gönül telimi,buğulu gözlerinle baktığın an,
Can alıp can verirdim,gönlünden diline düşen her söz için.


Bir çare yoktu yangınlığıma,çaresizlik içerisinde yoğrulurken,
Dua üstüne dua eylerdim,gökteki yıldızlar şahittir buna,
Kaç yakamozlu gecede karanlığı içime hapsederek gömdüm ben,
Kim bilir kaç kere ölüp dirildim ben,cihanı alem uykusundayken.


Kemale eren bedenimdi,ruhum gün geçtikçe hırçınlaşıyordu,
Düşünce havzam,çetrefilli bir ağa dönüşerek örülüyordu,
Etrafımı sarmalayan kaos zinciri ise gün geçtikçe daralıyor,
Ve ben boğuluyordum,sıkıyordu beni dost görünen eller.