Yakarış

Ey Tanrı !
Niçin sesimi duymazsın
bu nasıl bir yazgı, bu nasıl bir keder?
çektikçe çektiren,
süründürdükçe süründüren,
Maverada isyan çiçekleri açtıran,


ey dost, ey arkadaş, ey insanlar,
Bu tanrı kimindi?
neden bizleri görmüyordu?
Neden o heybetli elini
bir kez olsun bize uzatmıyordu?


Bizde onun kulları değil miydik?
ona inanmıyormuyduk?
ona ibadet etmiyormuyduk?


Bu acı,
bu yok oluş,
bu hiçlik neden?


Örümcekler sarmış bir mağarada
acı içinde kıvranıyoruz,
Hani mutluluk,
hani sevinç,
hani dostluk, hani kardeşlik,
herkes birbirinin sırtından mı
vuracak böyle,


ve bu benim,
ve bu benim isyanım,
soğuk ve rutubetli duvarlar arasında kalmış,
yeryüzünün kirlenmişliği ile boğuşan
yalnız bir kadın...


Duy artık beni de Ey Tanrım,
Uzat bana da o heybetli ellerini...


Duy sesimi...


Kalinihta Girit