Yakarış...

Ellerimi nasırlaşan dudaklarıma götürdüğüm zaman,
Adın parçalanıp dökülüyor cam kırığı gibi avuçlarıma
-T u t a m ı y o r u m- kıyamet var sanki kucağımda,
Griye çalınmış rüzgârlar dönüyor hoyratça,
Direnmeye çalışıyorum sararmış yaprak gibi
Yırtık, kimsesiz, duvarların yakasında?



Karabasanlar damarlarıma bastıkça,
Yardım dilenemiyorum
Şeytan bile günahının yükünü bağlamış omuzlarıma.
Ruhum öfkesini dolayıp tırnaklarıyla,
Yokluğunun yüzünü çiziyor bastırarak kanıma.



Annesinin rahminden düşerken,
Kör olmuş bebek gibiyim
Kuytularda sızlanıyorum
Fareler kemiriyor ağzımdan akan vebalı umutları.



Titriyor paslı bıçaklarla açılan yaralarım,
Çivileşen kirpiklerimle dikemiyorum.


-Ç a r e s i z i m a n l a-


Korkularım bedenimi soyarken,
Örümceklerin pusu kurduğu beynimi saran başım düşüyor,
Taş kadar soğuk dağlar kadar yalnız yatağıma
Gece sokuluyor, koynuma kemiklerini batırarak.


-Sana ağlıyorum
Sana?
Ah! Cehennemin kızgın suları
Akıyor sanki yanağımdan aşağıya-


Ve doğum sancısı çeker gibi kıvranarak,
Sensiz çürümeye başlayan gövdemi ağaçlara vurup
Toprağa ömrümü döküyorum.
Azrail silkeliyor beni
Ben ise sağır bir çığlığı kuşanıp,
O diye y a l v a r ı y o r u m.
Yüreğimi hayalin uğruna meleklerin önüne atıp,
Rüyama dalıyorum?






Önce gözlerim nehir olup akıyor,
Düşlerde yollarına
Ilık heyecanları giydirip koşturuyorum yüreğimi dörtnala.


-Seninim artık acılarımı sarsana-


Pervasızca saçılıyorum deli fırtına gibi ortalığa,
Sarmaşıklar kesik atsa da bacaklarıma


-Söyle Sevgilim
Söyle açlığım?
Kim umurumda senden başka ?



Uzanıyorum ürkek ceylan gibi,
Karanlıkta ateş kızılı saçlarına
Cennetimin yağmurundan düşen Kokunu çekiyorum
Derimden süzülüp hayat oluyor, su oluyor,
Sen diye kuruyan okyanuslarıma.


Kirpiklerime sarılıyor gözlerin
Asılıp çekiyor benliğimi ihtirasla,
Mum gibi eriyorum
Bakışların yanarken göz yuvalarımda
Dilin sarılıyor, ağrıyan nefesime sıkıca,


-Öp sevgilim n?olur usulca-

Ve bir deniz yaratıyoruz, alabildiğine mavi
Alabildiğine coşkulu?
Susuz başlayan soluksuz sevişmemizin sonunda.


Görüyor musun?
Dünya gölgesini nasılda ağlatıyor ardım sıra,
Krallardan zengin, Tanrı?lardan güçlüyüm
Aşk diye inleyen hayalinin kollarında?






Biliyorum?
Güneş camımı parçalayıp sıcak bedenimi kuruturken,
Yıkılacak duvarlarım,
Çökecek gövdemin üstüne tapınaklarım
Cesetleşen çocukluğum kim bilir,
Hangi çöplüğe atılıp uyutulacak.
Biliyorum sana yazılan ayetlerde susturulacak
Ama sen bilmiyorsun?
Ölüme acemiyim
Ve sensizken hala tüy yumaklarından bile ürken, kedi gibiyim.


-K o r k u y o r u m-


Hayalin biraz daha kalamaz mı sevgilim?