Yakarışım Gözyaşımla Yaradanıma

Verseler dünyayı, güneşi vazgeçmem yinede,
Sana denk değil, bu alem içindekilerle.
Mehtap ve ay sessiz, bir albenisi yok,
Denizde yakamozların sensiz bir önemi yok.



Güneş yakmaz beyaz tenini.
Rüzgar tel tel dalgalandırır saçlarını.
Martı çığlıklarıyla, denizler karaya vurur.
Saygı duruşunda, gökkuşağı kambur.



Gri bulutların altında, görkemli duruşun soluk keser,
Hiçbir şair anlatamaz, kifayetsiz kalır sözcükler.
Hiçbir ressam aktaramaz seni tualine,
Raks eder sihirli ışıklar, bulunmaz gölge.



Sen konuşmaya başlayınca, bülbül susar.
Okşadığın tomurcuk gül açar.
Seninle bir gün bin gün gibi,
Zamanın olamaz sana hükmü, tesiri.



Kimse kıskanmaz seni, bir şeyler bulur,
Dertle gelen, döner derdini unutur,
Kibirle gezen, hatırlar başkalarını,
Öğrenir dünyalık tadları paylaşmayı.



Sözcükler bekler, itiş kakış sırada,
Yakarışım göz yaşımla Yaradanıma.
Önce almasın seni, benden,
Ayrılık taşıyamayacağım yük, senden.






04.08.2009 Eskişehir