Yaktın Sen Beni
Fırtına başladı yollarım ırak
Etme deli gönül geldi son durak
Zülfüme değdirme sevdalı tarak
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Can evimden yedim çıkmaz vurgunu
Mevla görmüyor mu aşka sürgünü
Eylemedin beni gönül yorgunu
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Kara kışı yaz mı sandın soyundun
Elin ayağın yok yola koyuldun
Sesin duyulmazdı nasıl duyuldun
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Bindirmedin rahvan ata hayalim
Olamazdın asla sen böyle zalim
Perişana döndü bak gör ahvalim
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Umut mu bıraktın cananda canda
Ölçüsüz bir sevda dolaşır kanda
Yol yarıyı geçti bak gayrı sonda
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Kul Garib'im şaştım ben böyle işe
Nasıl düğüm vurdun ağzımda dişe
Bir hançer saplandı yaralı döşe
Diyeceğim amma yaktın sen beni
Muhterem şairem! Her şiirin, iç yangının bir yansımasıdır.konu teferruatında hepimiz varız. mesele dile getirmek,bu gibi niyetlilere gereken bilgiyi vermektir.Başarı dileklerimi sunarken,bu kısa sunumu lütfen okuyunuz.Teşekkürler.Çiçek.
Seni yakan o ateş, sanma ki yabancıdan, Yolcular hizmet ister,kaldıkları hancıdan. Umulanlar olmazsa,bir daha da uğramaz Hizmetliler dağılır. açlık denen sancıdan.
İlk sevginin korunu,hâlâ söndüremedim. O külleri toprağa, asla döndüremedim. Ateş devamlı yanar, içimdeki odamda. Oda hararetini, buza indiremedim.
Selâm,sevgi ve başarı dileklerimi sunar, içten eserlerini okumak isterim.